Kαι τώρα θα σας πω γιατί το ξενοδοχείο σκύλων El coyote είναι το καλύτερο (εντάξει αστειεύομαι). Μου είναι πολύ δύσκολο να πω αυτά τα τυπικά λόγια που προσπαθούν να σας πείσουν για το καλύτερο. Γι αυτό θα σας πω μια ιστορία.
Όταν αποφάσισα να ανοίξω μια πανσιόν για μικρά ζώα, επειδή οι συγκυρίες οδηγούσαν εκεί, σχεδόν συνθλίφτηκα από τα πλοκάμια της ελληνικής γραφειοκρατίας. Ομολογώ ότι στην προσπάθειά μου να βγω από αυτό τον δαίδαλο ασάφειας και μιζέριας, οργίστηκα και αγανάκτησα τόσο πολύ που θέλησα να εγκαταλείψω.
Δρόμο, ξαναφώναξε και μαρσάρισε σκληρά ώσπου ένα σύννεφο σκόνης ξεσηκώθηκε και τους τύλιξε.
Από τον Οργισμένο Βαλκάνιο του Νίκου Νικολαϊδη
Κοίταξε δεξιά, αριστερά κι ύστερα σφίγγοντας την Machules μες τα σκέλη του, έδωσε όλο το γκάζι
κι αναδύθηκε μέσα από το γαλανό σύννεφο της εξάτμισης σαν μαύρος άγγελος εκδικητής.
Ιππεύοντας τα 120 βρυχώμενα μίλια της, χύθηκε στην άσφαλτο χαράζοντας μιαν ασημένια λάμψη μες το απομεσήμερο…”
Αυτό που με βοήθησε τελικά να συνεχίσω ήταν ότι δεν μπορούσα να θυμηθώ κάποια χρονική περίοδο της ζωής μου χωρίς να φροντίζω κάποιο ζωάκι (μέχρι βατραχάκια πήγαινα στη μαμά μου). Και όταν τελικά εκδόθηκαν οι άδειες (αυτό είναι για να σας πω ότι το El Coyote πληροί όλες τις προδιαγραφές που ορίζει η κτηνιατρική υπηρεσία), άρχισαν να έρχονται οι πρώτοι ένοικοι και μαζί οι ερωτήσεις για το αν μπορώ να φυλάξω καναρίνια, ψάρια, χελώνες, κουνέλια. Δεν χρειάστηκε να σκεφτώ πολύ για να πω το ναι και να βρεθώ με ένα μικρό ζωολογικό κήπο. Και από τότε οι φίλοι σας ήρθαν και ξαναήρθαν σε μένα. Και πολλά τα έβλεπα να γερνάνε και ένοιωθα απίστευτο σεβασμό στην εμπιστοσύνη που μου έδειχναν. Και πολλά γέρασαν τόσο που εγκατέλειψαν και υποκλίθηκα στο μεγαλείο τους με μεγάλη θλίψη. Και τους ευχαριστώ για τις στιγμές που μου χάρισαν.
Και ευχαριστώ ολόψυχα και εσάς που μου τους εμπιστεύεστε γιατί
“Υπάρχει κάτι στην ανιδιοτελή και αυτοθυσιαστική αγάπη ενός ζώου που αγγίζει κατευθείαν στην καρδιά”
-Edgar Alan Poe